Étienne Ier, évêque d’Autun, confirme que, lors de l’entrée à Fontemoy de Pierre de Montréal, clerc et chanoine d’Autun, fils de Gautier de la Tour, sa mère Béliarde, son beau-père Engelbert et son frère Hugues ont offert aux religieux une forêt, un pré et un moulin. Hugues, seigneur de Montréal, approuve ces dons et complète en concédant un jardin qui jouxte le moulin et les droits attenant.

In nomine Domini nostri Jhesu Christi. Petrus de Monteregali clericus et canonicus Augustudunensis, filius Gauterii de Turre, cupiens de seculari [2] conversatione ad religiosam transire vitam contulit se ad religiosos fratres in loco qui dicitur Fontismus habitantes et remansit cum illis. Propter quam [3] causam mater ejus nomine Beliardis que adhuc vivebat et vitricus ejus nomine Engilbertus et frater ejus Hugo, cum uxore sua que vocatur Bona [4] filia, dederunt predictis Fontismensibus fratribus silvam quandam et pratum atque molendinum, qui videlicet lucus binomi[ni]s est, quia ex una parte propter fra-[5]-gorum habundantiam fragineus appellatur, pars vero altera propter arborum rectitudinem sagitta nuncupatur ; pratum vero antiquitas ita nominare consuevit : Pra-[6]-tum inter duos boscos. Et silvam quidem atque pratum sicut perfecta immunitate et in alodio possidebant, ita perfecte et absolute dederunt. Quia vero molen-[7]-dinum a domno Montis regali nomine Hugone tenebant et eum de casamento ejus esse noverant et ipsum quidem perfecte similiter et ex integro dederunt, sed doni hujus effectum [8] a predicto Hugone concedi et confirmari petierunt. Qui libentissime tale donum non solum laudavit, sed etiam fundum quendam qui vulgari sermone oscha dicitur [9] quia prope molendinum erat, prenominatis fratribus ex parte sua ita libere et immuniter tribuit ut quicumque in eo deinceps habitaverit, nichil penitus ser-[10]-vitii domno Montis regali neque ministris ejus vel prepositis reddat, sed potius de silvis, de planis, de aquis, de pascuis, gratis sibi accipiat ea que usibus hu-[11]-manis necessaria sive idonea videntur que nos aesantias vulgariter dicimus. Et quia domnus Montis regali prefati molendini exclusam aliquando [12] piscare solebat et pisces ibi capere, idem Hugo firmiter statuit, ne hoc amplius fieret. Constituit etiam et concessit ut sepedicti Fontismenses monachi [13] quandocumque vellent piscandi licentiam haberent in fluvio ejusdem molendini, tam supra quam infra, et in omnibus etiam aliis fluviis ad jus suum [14] pertinentibus. Denique et hoc precepit atque decrevit ut quotienscumque qualibet materia ad restaurationem molendini foret necessaria, ex circumjacentibus [15] agris vel silvis licenter et secure ac gratis acciperetur. Cum vero quadam die apud Montem regalem multi homines sub umbra ulmorum congregati essent, [16] carta hec in medium allata atque coram ipso domno Montis regali ceterisque predictarum rerum vel possessionum datoribus, seu concessoribus, publice lecta et ab [17] ipsis laudata atque confirmata est, die dominico, V. kl. Julii, Luna II, Epacta XXIIIa, Indictione VIIIa, Concurrentibus IIII, anno decennoven-[18]-nalis cicli XIIII, anno ab Incarnatione Domini M°C°XV°, domno Stephano cathedram Eduensis ecclesie tenente, Ludovico Francorum rege, Hugone [19] Burgundionum duce. Sed quia nimis longum est omnes qui huic recitationi atque confirmationi interfuerunt nominare, paucos e pluribus placuit hic an-[20]-notare : Garnerius et Odo presbiteri, Narjodus, Hildebertus, Landricus, Gunbertus, Umbaldus de Turre, Obertus corvus, Robertus de Valle excoriata cum tribus filiis su-[21]-is, id est : Hugone, Gaufrido, Bertranno, Raginaldus prepositus et Hugo frater ejus. Cum igitur predictus Petrus relicto noviter seculo sese ad Fontismenses fratres primum contu-[22]-lisset, ita firmiter tamque perfecte res quas supra descripsimus eisdem dedit, ut sive ipse cum eis usque ad mortem permaneret, vel aliquin forte discederet, ipsi tamen fratres res predictas [23] nunquam amplius amitterent, sed eas jure perpetuo possiderent. Hoc etiam concessit eis domna Montis regali, nomine Alvisa, post obitum viri sui Hugonis ut quicumque perrexe-[24]-rit ad molendinum eorum, etiam si sit reus aut quocumque commisso puniendus aut si etiam in ipso molendino aliquid facinus commiserit, tamen nichil ma-[25]-li aut damni patietur, aut in eundo ad molendinum, aut in redeundo, aut in demorando ibidem. Testes sunt : Landricus de Praiaco, [26] Idelbertus, Bernardus Bulferius, Raginaldus Sireth, Zacharias miles. Ego autem Stephanus, Dei gratia Eduensis episcopus, hec sicut vidi et pro certo cogno-[27]-vi ex autentico scripto predecessoris mei, bone memorie Stephani Eduensis episcopi, attestor et ut firma et illibata jure perpetuo maneat [28] presentis scripti patrocinio et sigilli mei auctoritate confirmo.

Indiqué : H. de CHASTELLUX, Histoire généalogique de la maison de Chastellux... avec pièces justificatives, 1869, p. 3. D’après A. Cet acte est une confirmation par Étienne II, évêque d’Autun entre 1171 et 1189, d’une charte donnée en 1115 par Étienne de Bâgé. L’écriture du document est de la fin du XIIe siècle. A : Sceau perdu. Numéro CBMA : 19239

Rey Coraline

A. Original, Auxerre, AD Yonne, H 1562. (original)