CHARTA QUA ERMENTRUDIS, UXOR BERNARDI BRANCIDUNENSIS, DAT MONASTERIO CLUNIACENSI MANSUM IN VILLA QUÆ DICITUR LIUM, ETC.

Divinæ miserationis ineffabilis dulcedo filium suum pro nostra redemptione incarnandum ex servili forma in nostræ mortalitatis naturam mittens, ut humanæ dignitatis conditio nec post lapsum periret, quanta dilectione circa nos specialiter habundaverit, ex hoc manifeste cognoscitur, quod angelicæ creaturæ ruinæ nullatenus post culpam miseretur. Quocirca, quoniam ipse prior nos dilexit, diligendus est, et ne nos tantis beneficiis ingratos gehennæ deputet formidandus, si, dum licet, tempus acceptabile diesque salutis negligimus et animabus in perpetuum victuris medicare non satagimus. Nam procul dubio constat quia post mortem corporis nullus locus veniæ animabus conceditur, nisi illis qui in hoc seculo positi elemosinis et ceteris misericordiæ operibus insudare conantur. Quapropter ego Ermentrudis, facinorum meorum mole perterrita, sed ex misericordia illius qui mortem peccatorum non optat, relevata et confortata, ante mortem meam quendam mansum pro remedio animæ meæ et pro corporis [mei] sepultura loco Cluniacensi tradidi, ita ut absque calumpnia vel inquietudine cujuslibet personæ post mortem meam prefatus locus in perpetuum habeat. Dedi etiam et concessi non solummodo supradictum mansum, sed etiam quicquid in eadem villa, cujus nomen est Lium, habebam [vel habere debebam, et in villa qui dicitur Nocles, et in villa Caisiaco, et in villa Macheriaco, totum ab integro dono et laudo supradicto loco sine ullo calumpniatore], post mortem Widonis, nepotis mei, si ipse sine legi[ti]mo herede moreretur, cui cum tali tenore concesseram, eidem loco donavi. Hanc tamen conventionem retinens, ut idem nepos in eodem loco sepeliretur. Si quis autem Sathanæ instinctu aut improbo ausu sepedicto surripere loco presumpserit, nisi resipuerit, cum Pilato et Juda, cum Anania et Saphira, cum diabolo et angelis ejus, utpote raptor et sacrilegus perpetuis crucietur in ignibus, quoniam ea quæ neque nepti meæ neque alicui propinquorum meorum, sed Deo omnipotenti et servis suis tantummodo concessi et dedi, nefas rapinæ et sacrilegii est vel modicum diminuere. S. Widonis, nepotis mei. S. Constantii de Praildis. S. Johannis de Blacio. S. Petri Artamali. S. Dodonis presbiteri, et Wilelmi presbiteri. S. Heynrici et uxoris ejus.

Numéro CBMA : 5176 Au dos : Karta quam fecit Ermentrudis, uxor Bernardi Brancidunensis, de terra quam dedit Sancto Petro apud Lium.

Paris, BNF, collection de Bourgogne, n. 178 (original)